Regels voor het snelwandelen

Regels voor de beweging van de benen

De belangrijkste regel bij snelwandelen is waarschijnlijk wel deze: er moet constant 1 voet contact houden met de grond. Het is niet toegestaan om een zweefmoment te hebben, zoals dat bij hardlopen wel voorkomt. Dit is om te voorkomen dat het teveel op rennen gaat lijken, wat uiteraard niet toegestaan is. Naast het feit dat de atleten ten allen tijden 1 voet aan de grond moeten houden, worden er ook eisen gesteld aan de beweging van de knie. De knie van het standbeen moet namelijk vanaf het moment dat de voet de grond raakt, totdat de voet recht onder het lichaam is, gestrekt zijn. Dit is vaak de reden dat het loopje van snelwandelaars er wat lachwekkend uitziet.

De techniek van het snelwandelen

Het snelwandelen kan er erg apart uitzien voor mensen die dit niet gewend zijn. Dit komt door de techniek die aan wordt gehouden bij deze sport. Een snelwandelaar loopt vaak ook erg rechtop en zet de ene voet vrijwel recht voor de andere neer. Door de snelheid van de vlakke passen, gaat het vaak in een behoorlijk tempo. Het strekken van het standbeen wordt vaak gecompenseerd door het kantelen van de bekken naar de tegenovergestelde zijde. Ook de manier waarop atleten de armen meebewegen is erg belangrijk voor de snelheid. Voor een snelwandelaar is uithoudingsvermogen het allerbelangrijkste, daarna kracht.

Straffen bij snelwandelen

Mocht een jurylid een overtreding constateren bij een atleet tijdens het snelwandelen, dan kunnen er twee dingen gebeuren:

1. Is de overtreding op het randje, dan kan het jurylid de atleet een berisping geven door een geel bordje omhoog te houden met een teken erop. Gaat het om het verliezen van contact met de grond, dan is het teken een golfje. Gaat het om een gebogen knie, dan is het een >. Er mag niet tweemaal dezelfde berisping gegeven worden aan dezelfde atleet.

2. Is er al eerder een berisping aan de atleet gegeven of gaat het om een overduidelijke overtreding, dan mag een jurylid een waarschuwing geven. Dit doet hij of zij door het startnummer van de atleet op te schrijven. Het startnummer wordt dan op een bord langs het parcours gezet met zijn of haar startnummer met een rood kruisje of rode cirkel. Zo weet de atleet dat het over hem of haar gaat. Een atleet mag 1 waarschuwing krijgen. Een volgende overtreding betekent diskwalificatie.

Wanneer een atleet wordt gediskwalificeerd, laat de chef snelwandeljury hem of haar een rood bordje zien en moet deze atleet de baan verlaten. Een atleet kan ook na het finishen nog worden gediskwalificeerd. De meeste snelwandelwedstrijden worden op een parcours gehouden waar de deelnemers meerdere rondes moeten wandelen, zodat de jury hen meerdere keren voorbij ziet komen. Het geven van berispingen en waarschuwingen tijdens het snelwandelen leidt nogal wel eens tot discussies, aangezien het moeilijk te zien kan zijn met het blote oog of een voet nu wel of niet de grond raakt.

Puntentelling: scoren en manieren van gooien

Alleen het team dat aan slag is kan bij honkbal punten scoren, daarom bestaat iedere inning uit twee speelhelften. Zo is ieder team per inning een keer aan slag. Het honkbalveld bestaat uit vier honken.

Een team verdient een punt wanneer een aanvallende speler alle vier de honken gepasseerd is. Lukt het een speler om alle vier de honken in één slagbeurt te passeren, dan is er sprake van een homerun.

Homerun

Een homerun levert ook één punt op, plus de binnengeslagen punten van andere honklopers die nog op het veld stonden.

Werper/Pitcher

De bal wordt gegooid door een werper, ook wel pitcher genoemd, van het verdedigende team. Hij gooit de bal vanaf het vierde honk, ook wel de thuisplaat genoemd. De bal moet over de plaat gaan, tussen knie- en elleboog hoogte van de slagman. Dit noemen we ook wel de slagzone. Er staat altijd een plaatscheidsrechter bij die de worp beoordeelt, hij staat achter de catcher en de thuisplaat. Blijft de worp niet in de slagzone, dan telt het als een ‘wijd’, zolang de slagman niet probeert de bal te slaan. Probeert hij dit wel, dan telt de worp toch als ‘slag’, al bleef hij niet binnen de slagzone. Blijft de worp wel gewoon binnen de slagzone, dan telt het als een ‘slag’, ook als de slagman niet probeert om de bal te slaan. Heeft de slagman de bal na drie keer ‘slag’ nog niet geraakt, dan is hij uit. Gooit de werper vier keer ‘wijd’, dan mag de slagman zonder de bal te slaan naar het eerste honk lopen. Dit mag ook wanneer de slagman met de bal geraakt wordt door de werper. De slagman moet dus in principe de worp snel kunnen beoordelen. Hij moet immers bepalen of hij moet proberen te slaan of niet.